Debate II

Pois, semella que por unha confusión de horarios, non puiden asistir ao debate. Sempre me queda o consolo de que non me perdín nada.

Debate electoral en Ribadeo

Hoxe celébrase o debate electoral a partir das nove e cuarto, no auditorio municipal "Hernán Naval". É probable que asista, neste acto non sei se pagan 20 € e unha camiseta por ir, aplaudir e abanear a bandeiriña. Si, todo isto e moito máis pode ocorrer en Ribadeo. De feito, xa ocorreu, no último mitín do BNG deuse iso aos rapaces para que asistisen. Como non, todo baixo o lema de "O BNG coa mocidade" (sic).

Farei un comentario do debate.

Néboa

Néboa, néboa mesta a de hoxe. Todo iso crea unha atmósfera de ceguedade. Unha sensación de confusión, como a que se ten en cada tanda electoral, en cada festividade, con xogos e votacións incluidas.

Chegou a última semana de campaña. Todo o mundo está a pensar, a dubidar. Todos están como o merlo da fotografía: quedos, pensando, imaxinando quizáis un mundo mellor, un Ribadeo bo que legar aos seus fillos. Ou.... poida que non..... Non, definitivamente, esas cousas só as fan os merlos. Os humanos perderon o idealismo.

Polo resto, non moito máis que dicir. Xa levaba tempo sen actualizar.

SMS

Acabo de ver esta mensaxe instantanea nun teléfono móvil:

"MITIN 'UPRI'
Auditorio Municipal de Ribadeo, viernes 18 a las 21:30 h. Te esperamos. Reenuialo."

Tufismo

Un día calquera imos camiñando pola rúa. De súpeto, percibimos un cheirume. Seguimos andando, o cheirume faise máis forte. Levados pola nosa curiosidade, dirixímonos cara a orixe do olor. A nosa sorpresa chega cando vemos o que producía o noxento e nauseabundo cheiro: un camión de recollida de lixo. Mirando ao noso redor, vendo o entorno no que nos atopabamos - en zona escolar e deportiva, un sitio moi concurrido - a nosa sorpresa foi medrando. Ata que a cousa nos pareceu normal cando lembramos que nos atopabamos en Ribadeo, e que aquí "cada un paga o seu". Pobres cativiños, teñen que aguantar ese cheiro nos seus recreos. Incluso cando facía nada estaban comendo. Vergonza é o que se me ven á cabeza con isto.




Incluso en épocas electoriais Ribadeo sigue igual, incluso cando o camión se atopa a menos de trinta metros da nova vivenda do noso estimado rexedor. (Esquecíao, este non é un factor relevante, todos somos iguais - igual de víctimas - ante a lei e a estupidez).

Mensaxes urbanas, cultura de masas e politiquería.

Abro a mensaxe de hoxe cunha foto que di abondo por si soa. É unha vista do pavillón dun dos nosos colexios públicos. E así é como entre materia e materia os nosos pequenos se van educando e elevando espiritualmente.
Legalice!! di. Aínda por riba non está na nosa lingua, se isto fose o "Principat" xa non ousarían. Pero ben.... supoño que xa pensarían en que o pavillón debería servir como galería de arte moderno, cousas peores se viron nos museos de arte contemporáneo.



A seguinte imaxe é moi curiosa. Algún
"activista" anarquista encochou as paredes do estadio municipal de deportes, lese ben claro o que pon. Pero parece que ao noso tenente de alcalde non lle quedou claro, terán que repetilo.

Unha reflexión debemos facer sobre o lema da campaña - "pensado para ti". Quen é ese ti? Serei eu? Non, rotundamente, as estrelas de cinco puntas vermellas son repelidas por min. Será o autor da pintada? Podo aventurarme a dicir que non non quere "nin deus nin amo". Por último, unha invitación a pensar: será vostede? A pregunta queda aí.

Pode que hoxe ou mañá faga unha reportaxe sobre algúns defectos do centro, así como do "tufismo" aquí en Ribadeo.

Cea presentación UPRi

O prometido é débeda. Aquí van algunhas imaxes anecdóticas. Non tomei ningunha foto durante a cea, polo que haberá que contalo polo xeito tradicional. A cómida, como moitos xa sabedes, celebrouse no restaurante 'Casa Foguete' en Vilaframil. A asistencia sería según calculos botados a ollo de bon cubeiro dun total de 160 persoas, candidatos incluídos, é dicir, o aforo total do comedor.

Logo dunha abundante e rica comida, falou o noso amigo Rivas - corrixo, leu un papel, non orou, atrás quedan xa os bos oradores e os anos 20 - e presentounos a lista. Despois repartiron uns agasallos (un prato para as damas, pois estaba preto o Día da nai, e uns chaveiros de tres curiosas cores, adxunto imaxe):



Non vos lembra... a algún símbolo?





Díxo o candidato "promesa" que cada un o interpretara como quixera. Soame a mofa ou intentona de proselitismo barato.

Como xa dixen foi moita xente á cea. A que cabe atribuir este éxito? Á popularidade de Rivas? Pode ser. Á formula utilizada? Aquí quero facer fincapé, pois esta fórmula de "unión popular" é interesante. Polo ben do pobo, que é mellor: a ideoloxía única (refírome á democracia) ou olvidarnos das ideoloxías e as "representacións" e pasar ao participacionismo. Esquecernos destas ideoloxías e retomar unha cosmovisión que quixeron relegar. Eu opto pola segunda opción, sen dúbida. O que está claro é que unha das dúas prevalecerá, pois a postmodernidade, esa oscura etapa de interregno non durará eternamente.

Campañas

Empeza xa o rumbo cara as eleccións municipais en Ribadeo, uns din que hoxe outros que o día 11, non o sei de certo. Algúns foron moi madrugadores, empapelando ribadeo días antes de que comezase oficialmente a campaña (sonoro abucheo).

Outros empezaron co engado culinario (hoxe á noite é a cea de UPRi, á que eu asistirei, a ver se traio algunha foto de familia).

Posibles solucións á problemática ribadense - O Municipalismo I

Tratamos agora un tema non tratado nunca nesta bitácora: o municipalismo. Ao ser un tema que non conozco poñerei aquí un texto que me gustou, informativo. Está en castelán, así que xa é dúas veces "políticamente incorrecto".


-----

Título: Municipalismo: El participacionismo
Autor: Diego Urioste	Data: 10/01/2007
Fonte: Urioste – Ágora Revolucionaria - http://urioste.wordpress.com/2007/01/10/municipalismo-el-participacionismo-2/

El participacionismo es la antítesis del electoralismo. La práctica política actual se basa en el sistema de representación a través de los votos. El electorado delega las funciones políticas al político, que ejerce de representante electo durante cuatro años. Este sistema de baja participación ciudadana ha derivado, prácticamente desde sus inicios, en un sistema electoralista de ruptura ciudadana donde existen dos clases incomunicadas: la clase política y la clase ciudadana.Así, la representabilidad del sistema electoralista queda deslegitimada, ya que los anhelos y voces de la ciudadanía no están representados en el municipio dirigido por una clase prácticamente antagonista de los votantes. El estamento político ejerce las funciones políticas usurpadas a los ciudadanos a través de elecciones cada cuatro años, captando sus votos a través de un marketing político ponzoñoso y deshonesto cuyos programas nunca cumplen.

Con este panorama, la ciudadanía va perdiendo el interés en un método de representación que debería conseguir todo lo contrario: la involucración total de los vecinos del municipio. El sistema democrático actual basa su existencia en un acuerdo tácito entre los ciudadanos, asentado en la legitimidad del voto representativo. Si ese voto es flojo, minoritario, rutinario y está desmotivado, el sistema carece de sentido.

El participacionismo es el sistema de construcción municipal por y para los ciudadanos. A diferencia del electoralismo que sólo pide el voto cada cuatro años -y el silencio posterior-, el participacionismo llama a construir y participar -valga la redundancia- al ciudadano dentro del actual sistema de representación política. Se trata de revolucionar las instituciones municipales para que estas ofrezcan dinámica y eficientemente alternativas y soluciones a través del trabajo de todo el municipio.

El trabajo debe estar encaminado hacia la estructuración de una comunidad viva, donde el municipio como entidad política y territorial adquiera el poder necesario para poder constituir una plataforma de representación ciudadana. El municipio, como una “familia política”, deberá ser un organismo vivo compuesto por los ciudadanos, y no por una clase política excluyente. Para tal efecto es preciso un cambio de concepto radical: el municipio no es una estructura de políticos, es una comunidad de ciudadanos.

La elección de representantes políticos significará un contrato entre los vecinos y el representado de trabajar juntos en un proyecto. Este cambio conceptual es contrario a la delegación: es una llamada a la participación y al trabajo. El municipio como comunidad será la viva representación de la ilusión política, social, cultural y económica de los ciudadanos. Los representates electos, en un sistema participacionista, deberán dotar al municipio de foros donde los vecinos no sólo puedan expresarse, sino debatir y sobre todo construir. Estos foros se organizarían a modo de consejo donde estarían representados los distintos movimientos ciudadanos. Cada foro estaría concretado en un tipo de problemática: foro de la vivienda, foro de la cultura, foro del trabajo etc…

Este tipo de organización involucra al ciudadano en los organismos que le representan, reforzando la legitimidad del sistema representativo en los municipios a través de su participación. Armoniza la relación entre cargos electos y los electotes, que trabajarían mano a mano para la consecución de los objetivos y programas políticos. Impulsaría la vida social y política del municipio, ya que todos los esfuerzos ciudadanos trabajarían en sinergia. Reactivaría la transparencia política y eliminaría el vasallaje y oscurantismo de los municipios de hoy en día.

El municipio debe volver a ser el centro de la vida política -como lo es la familia de la vida social- y el participacionismo la herramienta para su legítima representación

UPRI (2ª de hoxe)

Foto de grupo. Medra a competencia. O "mercado" enriquécese.




P.D. Que non sexa malinterpretado, non teño ningún interese en facerlles propaganda. Se o poño é unicamente porque resulta unha novidade, aos outros xa os temos moi vistos, é máis, as miñas conviccións ideolóxicas son a antítese dos grupúsculos ribadenses.

De xogos e ciclos

Señores, seguimos co xogo democrático. 4, nada máis e nada menos que 4 partidos. 4 "encarnizados" bandos en Ribadeo. Por se non estaba abondo divididos os habitantes ribadenses, os señoritos pasan a ter unha nova opción. O que, usando un simil económico, "aumenta a competencia e rebaixa os prezos".

O 4 é un número cíclico. 4 son as estacións, cada catro anos é bisesto, 4 son as esquinas dun cadrado, etc. Será isto un agoiro? Traerá isto o peche dun ciclo en Ribadeo? Que virá logo deste ciclo democrático, un novo renacer ribadense - e por que non - galego i europeo?

Ben, a sorte está botada. Vostedes teñen as súas opcións delante. Fagan xogo, señores, pero non esquezan que - e en democracia inda máis - a Banca (si, con maiúsculas) sempre gaña.