25/5/07

Debate II

Pois, semella que por unha confusión de horarios, non puiden asistir ao debate. Sempre me queda o consolo de que non me perdín nada.

Debate electoral en Ribadeo

Hoxe celébrase o debate electoral a partir das nove e cuarto, no auditorio municipal "Hernán Naval". É probable que asista, neste acto non sei se pagan 20 € e unha camiseta por ir, aplaudir e abanear a bandeiriña. Si, todo isto e moito máis pode ocorrer en Ribadeo. De feito, xa ocorreu, no último mitín do BNG deuse iso aos rapaces para que asistisen. Como non, todo baixo o lema de "O BNG coa mocidade" (sic).

Farei un comentario do debate.

23/5/07

Néboa




Néboa, néboa mesta a de hoxe. Todo iso crea unha atmósfera de ceguedade. Unha sensación de confusión, como a que se ten en cada tanda electoral, en cada festividade, con xogos e votacións incluidas.

Chegou a última semana de campaña. Todo o mundo está a pensar, a dubidar. Todos están como o merlo da fotografía: quedos, pensando, imaxinando quizáis un mundo mellor, un Ribadeo bo que legar aos seus fillos. Ou.... poida que non..... Non, definitivamente, esas cousas só as fan os merlos. Os humanos perderon o idealismo.

Polo resto, non moito máis que dicir. Xa levaba tempo sen actualizar.

19/5/07

Dúas vistas do Ribadeo que era e xa non é (Google Earth). II de hoxe.

Primeira fotografía, Ribadeo sen autovía aínda.



















Segunda, crrcunvalación en obras.


















====================================================================
P.D. Isto só é unha viaxe virtual no tempo, as imaxes non se corresponde á actualidade, por pouco. ;-)
Por certo, chegamos ás 300 visitas (dende que se puxo o novo contador).

Viaxe ao Parque Nacional de Somiedo. Rececho Selectivo de Rebeco. Reportaxe II.

Seguimos con algunhas outras fotos da viaxe a Somiedo.


A primeira foto é unha vista do val que me gustou moito polos seus claroscuros, quizais ten demasiado "ruido".










Segunda foto, vese mal porque foi sacada con pouquísima resolución e cun apaño cos prismáticos. Pero o paxaro que se ve é un "roquero rojo"*. De canto moi parecido ao merlo, máis fermoso, e de cores moi vivas. Só habita en montaña.










Nesta foto unha collalba**, paxaro tamén de montaña. Foto tomada coa axuda dun catalexo con trípode.















Se premedes na fotografía e ampliades poderedes ver dúas femias ,con cadansúa cría, de rebeco.













Anoitecer, xa recollíamos, maldicindo á sorte por que non írmonos cas mans valeiras.





* Poño o nome en castelán pois non sei o seu nome en galego, se algún internauta o sabe pode colaborar, agradeceríallo. O seu nome na nomenclatura binominal é Monticola saxatilis.

** Con este paxaro ocorre o mesmo.




----
Presentación de hoxe (pps). Reclamando unha rúa en Madrid para dous heroes da Guerra Civil esquecidos. Moi recomendable. Difundídea.

18/5/07

Viaxe ao Parque Nacional de Somiedo. Rececho Selectivo de Rebeco. Reportaxe. (2ª entrada de hoxe)

Vou poñer algunhas fotos dun viaxe que realizamos eu e meu pai a Saliencia (P. N. de Somiedo) a recechar un rebeco selectivo (ruin, non pode ser un trofeo) macho. Recordade a licenza Creative Commons.


1ª foto: Saliencia. Lugar onde nos hospedamos.

2ª:
Un dos picos aos que subimos o primeiro día, a uns 1700 metros de altitude. Subido a pe e con varias voltas. 12 horas andamos por el.

3ª: Vista do val.

4ª: Un dos 'Lagos de Saliencia'.



















































----

Unha curiosidade que acabo de ver en 'El Manifiesto', unha presentación (en pps), de moito humor. Na próxima entrada (hoxe ou mañá) poñerei máis fotos e outra presentación, esta vez máis seria.

SMS

Acabo de ver esta mensaxe instantanea nun teléfono móvil:

"MITIN 'UPRI'
Auditorio Municipal de Ribadeo, viernes 18 a las 21:30 h. Te esperamos. Reenuialo."

12/5/07

China Blue




Como xa adiantei en outras entradas, hoxe proxectouse o documental China Blue. Malia a introdución realizada por unha obcecada feminista, que logrou xuntar todos os tópicos do seu pensamento nuns minutos*, a visión do documental resultou excelente. Amosou as precarísimas condicións laborais da China, co seu pintoresco cóctel roxo-capitalista. Destacar por exemplo os salarios mensuais que na maioría dos casos eran inferiores aos 50 €, considerando isto que as horas de descanso ao día eran, cando máis, 4 e que as comidas son descontadas. E para teren un caldeiro de auga quente teñen que traballar dúas horas, pois costa un yuan (aproximadamente 10 ctos. de euro). Foi todo o documental unha chamada ao consumo responsable. Non direi nada máis, só vos invito a que o vexades, esta vez si, sen feminismo.

Póñovos fotos e as imaxes escaneadas duns papeis que nos derón, só de algúns.



* Será porque o pensamento non é moi amplo?

Depósitos e documentais

Acabo de enterarme de que se está empezando a recuperar o depósito de Folgosa, para non ter que usar auga clorada para limpeza de rúas e para apagar o lume. Disque as obras estarán rematadas a vindeira semana, a ver se este luns me achego pedaleando cara aló e tomo algunhas fotografías.

Hoxe poderase ver o documental China Blue que se proxectará na Casa das Letras, en Ribadeo. Será ás 19:00. Procurarei asistir e a ver se introduzco unha entrada a modo de crítica, ainda que non me gustan as criticas artísticas, con fotos.

10/5/07

Cochame


Nada que dicir.

9/5/07

Tufismo

Un día calquera imos camiñando pola rúa. De súpeto, percibimos un cheirume. Seguimos andando, o cheirume faise máis forte. Levados pola nosa curiosidade, dirixímonos cara a orixe do olor. A nosa sorpresa chega cando vemos o que producía o noxento e nauseabundo cheiro: un camión de recollida de lixo. Mirando ao noso redor, vendo o entorno no que nos atopabamos - en zona escolar e deportiva, un sitio moi concurrido - a nosa sorpresa foi medrando. Ata que a cousa nos pareceu normal cando lembramos que nos atopabamos en Ribadeo, e que aquí "cada un paga o seu". Pobres cativiños, teñen que aguantar ese cheiro nos seus recreos. Incluso cando facía nada estaban comendo. Vergonza é o que se me ven á cabeza con isto.




Incluso en épocas electoriais Ribadeo sigue igual, incluso cando o camión se atopa a menos de trinta metros da nova vivenda do noso estimado rexedor. (Esquecíao, este non é un factor relevante, todos somos iguais - igual de víctimas - ante a lei e a estupidez).

Mensaxes urbanas, cultura de masas e politiquería.

Abro a mensaxe de hoxe cunha foto que di abondo por si soa. É unha vista do pavillón dun dos nosos colexios públicos. E así é como entre materia e materia os nosos pequenos se van educando e elevando espiritualmente.
Legalice!! di. Aínda por riba non está na nosa lingua, se isto fose o "Principat" xa non ousarían. Pero ben.... supoño que xa pensarían en que o pavillón debería servir como galería de arte moderno, cousas peores se viron nos museos de arte contemporáneo.



A seguinte imaxe é moi curiosa. Algún
"activista" anarquista encochou as paredes do estadio municipal de deportes, lese ben claro o que pon. Pero parece que ao noso tenente de alcalde non lle quedou claro, terán que repetilo.

Unha reflexión debemos facer sobre o lema da campaña - "pensado para ti". Quen é ese ti? Serei eu? Non, rotundamente, as estrelas de cinco puntas vermellas son repelidas por min. Será o autor da pintada? Podo aventurarme a dicir que non non quere "nin deus nin amo". Por último, unha invitación a pensar: será vostede? A pregunta queda aí.

Pode que hoxe ou mañá faga unha reportaxe sobre algúns defectos do centro, así como do "tufismo" aquí en Ribadeo.

8/5/07

Obras en Ribadeo

Xa van uns cantos tediosos meses de obras en Ribadeo. Hai unha anécdota sobre Madrid e as súas obras, contan que un coñecido actor dixo algo así como que cando os de Madrid encontrasen o que buscaban ían poñerse moi contentos, algo así podemos dicir de Ribadeo. Ainda que agora parece que estará todo moito máis calmo, non pararon ata levantar case todo o Concello.

Unhas fotos dunhas obras xa rematadas:








7/5/07

Cea presentación UPRi

O prometido é débeda. Aquí van algunhas imaxes anecdóticas. Non tomei ningunha foto durante a cea, polo que haberá que contalo polo xeito tradicional. A cómida, como moitos xa sabedes, celebrouse no restaurante 'Casa Foguete' en Vilaframil. A asistencia sería según calculos botados a ollo de bon cubeiro dun total de 160 persoas, candidatos incluídos, é dicir, o aforo total do comedor.

Logo dunha abundante e rica comida, falou o noso amigo Rivas - corrixo, leu un papel, non orou, atrás quedan xa os bos oradores e os anos 20 - e presentounos a lista. Despois repartiron uns agasallos (un prato para as damas, pois estaba preto o Día da nai, e uns chaveiros de tres curiosas cores, adxunto imaxe):



Non vos lembra... a algún símbolo?





Díxo o candidato "promesa" que cada un o interpretara como quixera. Soame a mofa ou intentona de proselitismo barato.

Como xa dixen foi moita xente á cea. A que cabe atribuir este éxito? Á popularidade de Rivas? Pode ser. Á formula utilizada? Aquí quero facer fincapé, pois esta fórmula de "unión popular" é interesante. Polo ben do pobo, que é mellor: a ideoloxía única (refírome á democracia) ou olvidarnos das ideoloxías e as "representacións" e pasar ao participacionismo. Esquecernos destas ideoloxías e retomar unha cosmovisión que quixeron relegar. Eu opto pola segunda opción, sen dúbida. O que está claro é que unha das dúas prevalecerá, pois a postmodernidade, esa oscura etapa de interregno non durará eternamente.

5/5/07

Campañas

Empeza xa o rumbo cara as eleccións municipais en Ribadeo, uns din que hoxe outros que o día 11, non o sei de certo. Algúns foron moi madrugadores, empapelando ribadeo días antes de que comezase oficialmente a campaña (sonoro abucheo).

Outros empezaron co engado culinario (hoxe á noite é a cea de UPRi, á que eu asistirei, a ver se traio algunha foto de familia).

3/5/07

Recomentación: "Romanticismo y Tradición"

Recoméndovos o excelente blog cultural dun amigo meu: Romanticismo y Tradición. Unha páxina adicada a recordar todos os aspectos da cosmovisión romántica, así como darlle máis soa a artistas pouco coñecidos.

1/5/07

Primeiro de Maio!

Un día de rebelión, no de descanso! Un día no ordenado por los voceros jactanciosos de las instituciones que tienen encadenado al mundo del trabajador. Un día en que el trabajador hace sus propias leyes y tiene el poder de ejecutarlas! Todo sin el consentimiento ni aprobación de los que oprimen y gobiernan. Un día en que con tremenda fuerza la unidad del ejército de los trabajadores se moviliza contra los que hoy dominan el destino de los pueblos de toda nación. Un día de protesta contra la opresión y la tiranía, contra la ignorancia y la guerra de todo tipo. Un día en que comenzar a disfrutar `ocho horas de trabajo, ocho horas de descanso, ocho horas para lo que nos dé la gana“.

No es lugar para recordar los acontecimientos de McCormick o Haymarket. Si, es preciso recordarlos, estudiarlos y rememorarlos, pero no recrearlos ni refundar el historicismo propio de movimiento obsoletos. Estamos en el 2007 y si bien los opresores y los oprimidos “siguen siendo los mismos”, la situación no es la misma.

Nuestro Primero de Mayo nace de la lucha de aquellos trabajadores pero vive por los que hoy son fuerza trabajadora y para los que lo serán mañana. Siempre existirán trabajadores, es una Verdad irrefutable, por lo tanto la lucha es continua e irrenunciable. Un compromiso con el presente y un proyecto para el futuro.

Nuestro Primero de Mayo
es universal porque el Trabajo lo es también. La mayor parte de los trabajadores del mundo sufren el mismo sistema capitalista y mundialista, por lo tanto la lucha debe ser y será global.

Nuestro Primero de Mayo
es Nacional y Revolucionario, porque el capitalismo mundialista es multiforme y adquiere distintas formas según las naciones. La subversión deberá ser por lo tanto nacional; y el empuje revolucionario, pues sólo a través de un proceso profundo y sincero de cambio radical puede sucumbir tan nefasto sistema.

Nuestro Primero de Mayo es patriota y solidario, porque los trabajadores de cada patria conforman un batallón contra el Capitalismo. Porque la lucha de las patrias y de sus trabajadores es una lucha global y exige una doble solidaridad: la solidaridad del guerrero y la solidaridad del trabajador. De la unión de los trabajadores de cada patria y de la unión de las propias patrias nacerá la alternativa socialista.

Nuestro Primero de Mayo
no es sólo un día ni todo un año, es una vida entera. No es un día festivo, sino un día de reflexión para otros 364 días de lucha. Porque la lucha por los trabajadores y sus derechos no sólo es atemporal, universal, nacional o revolucionaria, sino un deber moral y ético de todas las personas de bien.

¡TODOS LOS DÍAS SON EL DÍA DE LOS TRABAJADORES!


----

EE.UU. (Si, o mounstro capitalista). 1886.

Ágora Revolucionaria